cháng píng gē tóu gē
長平戈頭歌

cháng píng yě rén záo dì dé gǔ gē, shàng yǒu kuǎn zhì zì, suì jiǔ jù miè mó.
長平野人鑿地得古戈，上有款識字，歲久俱滅磨。
xī bù néng rú fēng chéng gǔ jiàn shè niú dòu, xū jiē gē hū nài ěr hé.
惜不能如豐城古劍射牛斗，吁嗟戈乎奈爾何。
dàn jiàn qīng tóng níng hán mò yān zǐ, yuè hēi shān shēn yè fēi yǔ.
但見青銅凝寒莫煙紫，月黑山深夜飛雨。
hèn xuè qiān nián yóu wèi xiāo, huāng jiāo yè yè tí yuān guǐ.
恨血千年猶未消，荒郊夜夜啼冤鬼。
dāng nián zhào kuò qīng qín rén, jiàng zú qín kēng huà wéi tǔ.
當(dāng)年趙括輕秦人，降卒秦坑化為土。
jiē zāi zhào wáng qín yì wáng, luò rì huāng chéng zì jīn gǔ.
嗟哉趙亡秦亦亡，落日荒城自今古。
mā sā ěr gē yī wèn zhī, lìng rén wéi ěr shēng chóu sī.
摩挲爾戈一問之，令人為爾生愁思。
hé bù yǐ ěr wèi zhōng chá? hé bù yǐ ěr wèi dǐng yí? xū jiē gē hū tú ěr bēi! ěr
何不以爾為鐘垞？何不以爾為鼎彝？吁嗟戈乎徒爾悲！爾
jīn hái dāng tài píng shì, rén jiān xiāo bīng zhù nóng qì.
今還當(dāng)太平世，人間銷兵鑄農(nóng)器。
yuàn shòu wú huáng qiān wàn nián, zhōng gǔ bù yòng gē yǔ jù.
愿壽吾皇千萬年，終古不用戈與秬。