hán dān cí
邯鄲詞

qiè jiā zài zhào shí èr kuí, fū xù yóu yàn hū ruò yí.
妾家在趙十二逵，夫婿游燕忽若遺。
kuáng rú yáng liǔ fēi chūn xù, zhuō bǐ bān jiū shǒu gù zhī.
狂如楊柳飛春絮，拙比班鳩守故枝。
ér shí zhǐ niàn jià rén hǎo, jià dé chūn fēng hái zì lǎo.
兒時(shí)只念嫁人好，嫁得春風(fēng)還自老。
chūn fēng fēi yáng dà dào páng, bù xī gāo lóu xiù wén qiǎo.
春風(fēng)飛揚(yáng)大道旁，不惜高樓繡紋巧。
jiàng zhī wú lì lèi cháng liú, bái là néng gàn xiāng àn shōu.
絳脂無(wú)力淚長(zhǎng)流，白蠟?zāi)芨上惆凳铡?br>míng jiū yīn qín xiāng duì yǔ, zhī shuí huàn qíng shuí huàn yǔ.
鳴鳩殷勤相對(duì)語(yǔ)，知誰(shuí)喚晴誰(shuí)喚雨。